Copywriting
‘Weet je nog wat gedaan?’ Dé vraag. Goed bedoeld wel. Vorig jaar ruilde ik mijn vaste voltijdse job in voor een onzeker freelance bestaan.
Het in de lucht hangend vraagteken bezorgt me een paniekmoment. ‘Oei, nóg iemand die denkt dat ik hele dagen zit te netflixen in de zetel’. Eigenlijk moet dat wel kunnen, zo zonder schuldgevoel, de benen omhoog en hangend in de kussens Grey’s Anatomy bingewatchen. Kwestie van iets bij te leren op medisch vlak. Hm. Niets voor mij.
Het moment waarop ik naar adem hap om te antwoorden, voel ik me opgelaten en belachelijk, want waarom wil ik weer zoveel opnoemen? (Soms voelt het alsof ik beter een ‘have done’ lijstje aanleg om me te verantwoorden.) ‘De was en de plas, veel gekook, een beetje mantelzorger. En die kleinkinderen, het uitbaten van Gasthuis2.0, …. en al.’
Monkellachje.
Dit jaar, als uitsmijter, vervang ik ‘en al’ door ‘copywriting’. Monkellachje wordt vragende blik. ‘copywriting’?
Ik, slecht karakter: ‘ja, auteur van copy, content, je weet wel, storytelling, brands en baselines,… en al.’ En daar, lap, is hét moment waarop de ander spijt heeft van de vraag en zelf het vraagteken in de lucht ziet hangen. Leve Karma. Terug naar het vertrouwde alledaagse Covid-19 praatje dus.
Zo fijn dat jij me de vraag niet stelde.
En anders is het je helemaal vergeven als je vanaf nu deze blog volgt, met uit het leven gegrepen vertellingen. Niet om te bewijzen dat ik nog een leven heb, of misschien een heel klein beetje, wel omdat ik oprecht hou van schrijven voor een leuke lezer, jij dus. Wie weet kan ik binnenkort iets voor jou uitschrijven. Stel me díe vraag! Copywriting. Yes 😉